منشور اخلاقی شوراها ” سوگند شوراها “” منشور اخلاقی شوراهای اسلامی کشور “راهبردها

بسم ‌الله ‌الرحمن الرحیم
والذین یجتنبون کبائر‌ الاثم و الفواحش و اذاما غضبواهو یغفرون. والذین استجابوا‌ لربهم و اقامو ‌الصلوه و امرهم شوری بینهم و مما رزقناهم ینفقون:
” آنانکه از زشتکاری می‌پرهیزند و چون برکسی خشم و غضب کنند بر او می‌بخشند و آنان که امر خدا را اجابت کردند و نماز به پا داشتند ( و در حفظ دین و دنیای خود) کارشان را به مشورت یکدیگر انجام می‌دهند و از آنچه روزی آنان کردیم انفاق می‌کنند.
” آیات ۳۶ و ۳۷ سوره شوری “

مقدمه:
اسلام از آغازین روزهای طلوع خورشید بعثت تا همیشه تاریخ با دو راهبرد فردسازی و جامعه‌پردازی درصدد تحقق امت الگو و جامعه‌ی اخلاقی است پیامبر عظیم‌الشان اسلام با هدف تتمیم مکارم اخلاقی‌انی بعث لاتمم مکارم‌الاخلاق، تربیت انسان توحید محور و عدالت گستر را بزرگ‌ترین فضیلت و سعادت معرفی می‌کند صیانت از اخلاق، بسط عدالت، گفتگوی احسن، انطباق قول و فعل، رافت و محبت، حفظ کرامت و عزت، صبر و پایداری در برابر مصائب و سایر ویژگی‌های اخلاقی اسلامی به مسلمانان اعتماد به نفس و شخصیت می‌دهد و قطعاً پیامبر، نقش ممتاز و بنیادین در تحکیم اسلام و حاکمیت آن بر دل‌های مومنین و مسلمانان را داشته و دارد.
با تأسی به پیامبر رحمت(ص) اخلاق محوری وظیفه تک تک مسلمانان است و باید با تقویت انگیزه معنوی به تجمیع تمام توان برای تحقق جامعه‌ی دینی و فلاح و رستگاری گام بردارند و همان گونه که علی “‌علیه‌السلام ” تاکید فرموده‌اند این وظیفه برای آنانکه مدیریت امور جامعه را بر عهده می‌گیرند، از اهمیت مضاعفی برخوردار است. آنان باید مراقب باشند، علاوه بر تهذیب فردی، معاشران و مشاوران خود را از میان افراد وارسته و امینی انتخاب کنند تا ضمن پیوند جهاد و اجتهاد با اخلاق و معنویت، سیاست اخلاقی و مدیریت ارزشی را در صدر اقدامات خود قرار دهند.
امت الگو امتی است که چنان شهروندان و چنین مدیرانی داشته باشد. در حالی که غفلت از اخلاق در عرصه‌ی سیاست و مدیریت، فرجامی جز دین گریزی مردم و فاصله گرفتن آنان از مدیران بی‌اخلاق نخواهد داشت، یعنی همان چیزی که رهبر معظم انقلاب اسلامی از آن به عنوان انحطاط جامعه‌ی اسلامی در زمان امویان و عباسیان یاد کردند.
پس سنت و سیره‌ سید کائنات عالم، منشور جامع، جهانی و جاودانه‌ای است که الگو‌برداری از آن در تنظیم امور و تدبیر جامعه تضمین کننده‌ ” فوز و فلاح ” و “‌فیض و نجاح ” امت اسلامی است.
فلسفه وجودی شورا براساس قانون اساسی و اسناد بالادستی نظام اسلامی، پیشبرد سریع برنامه‌های اجتماعی، اقتصادی، فرهنگی و عمرانی با مشارکت مردم، شناخت مقتضیات محلی، جلوگیری از تبعیض و نظارت بر اجرای هماهنگ برنامه‌هاست. توجه به نهاد شورا به ویژه نقش اجتماعی و فرهنگی آن به مفهوم تقویت اعتماد اجتماعی، پاسخگویی شورا به مطالبات مردم با توجه به شناخت کافی اعضای آن از محیط شهری و روستایی، کاستن فشار بر دولت و کاهش تصدی‌گری آن و تحقق مدیریت مطلوب شهری و روستایی است که به حق باید آن را سرآغاز نوعی تحول در مسیر بهسازی زندگی اجتماعی و فرهنگی مردم دانست. شوراها موجب ارتقاء هویت و همبستگی اجتماعی شده و نارضایتی‌های ناشی از مشکلات جدید زندگی امروزی را کاهش می‌دهند.
گزارش‌های واصله از عملکرد شوراها ضرورت آسیب‌شناسی و آسیب‌زدایی از این نهاد مردمی را پیش روی نظام قرار می‌دهد، باید با نگاهی جامع به گذشته‌ی شوراها و با هدف تقویت نقاط مثبت و کاهش موارد منفی، نهال شوراهای اسلامی را پرثمرتر از گذشته در خدمت مردم قرار داد. توانمند‌سازی شوراها به عنوان دریچه‌ای برای ارتقاء جایگاه شوراها و تحقق اهداف آن نیز در دستور کار متولیان امور قرار گرفته است. از جمله مولفه‌های توانمند‌سازی شوراها، طراحی و تبیین منشور اخلاقی شوراها باهدف سوق‌دادن فضای شوراها به میدان تلاش مخلصانه و خدمت بی‌منت به شهروندان و آحاد مردم وفادار کشور است.

” سوگند شوراها “
من در برابر کلام اله مجید به خداوند متعال سوگند یاد می‌کنم و با تکیه بر شرف انسانی خویش تعهد می‌نمایم که در حفظ امانت و انجام هر چه بهتر وظایفم و خدمت به مردم کوشا باشم و قانون اساسی و سایر قوانین و مقررات کشور را در چارچوب وظایف و اختیارات خود مراعات نمایم و در همه‌ی زمینه‌ها عدالت و انصاف را در نظر داشته و مادام که در شوراهای اسلامی شهر عضویت دارم در رعایت صرفه و صلاح و پیشرفت امرو شهر و شهرداری اهتمام نمایم.

” منشور اخلاقی شوراهای اسلامی کشور “
” تأثیر‌ناپذیری از نقوذ ثروتمندان و جاذبه‌ی‌ ثروت، رعایت دقیق قوانین و عدم تخطی از آن با حیله‌های شبه قانونی، رعایت ویژه‌ی محرومان، آلوده نشدن به اسراف و هدر ندادن بیت‌‌المال با تجملات زائد و سفرها و مراسم غیرلازم و در یک جمله رعایت تقوا و تدبیر و پشتکار و بهره‌گیری از دانش و تجربه مواد عمده‌ی توصیه نخست اینجانب است. “
” فرازی از پایم مقام معظم رهبری به مناسبت آغاز دوره دوم شوراهای اسلامی ۶/۲/۸۶ “

به منظور برخورداری از شوراهای اسلامی اخلاقی محور، امانتدار، عامل به وظایف و مأموریت‌های قانونی و متعهد به حقوق مردم، ” منشور اخلاقی شوراها ” ارائه می‌گردد تا اعضای شوراهای اسلامی شهر و روستا با اغتنام از فرصت خدمت بر مردم، مفاد منشور را وجهه‌ی همت خویش قرار داد. و رسانه‌های جمعی، نهادهای فرهنگی، گروههای غیردولتی احزاب و گروهها و آحاد مردم نیز تراز مطالبات خود از شوراها را در آینه‌ی منشور اخلاقی شوراها ارائه نمایند و ضمن اهتمام به تحقق مفاد منشور، در گزینش‌ها و انتخابات آتی، محورهای اخلاقی را مبنای انتخابات خود قرار دهند.

راهبردها:
۱ ـ تهیه و تدوین مولفه‌ها و شاخص‌های اخلاقی شوراها مبتنی بر قرار کریم، احادیث و روایات از معصومین(ع)، قانون اساسی، چشم‌انداز بیست ساله نظام، رهنمودهای حضرت امام(ره) و مقام معظلم رهبری، قانون شوراها و سیاست‌های مصوب برنامه‌های پنج‌ساله‌ی توسعه.
۲ ـ بهره‌گیری از دیدگاهها و آراء، فرهیختگان و صاحب‌نظران حوزه و دانشگاه، موسسات مطالعاتی و تشکل‌های مردمی به منظور اعتلاء و ارتقاء مفاد منشور اخلاقی.
۳ ـ ترویج و فرهنگ سازی به منظور نهادینه کردن هنجارها و باورهای مندرج در منشور اخلاقی شوراها با همکاری و مشارکت رسانه ملی، اصحاب مطبوعات و نهادهای فرهنگی.
محورهای منشور اخلاقی شوراها:
۱ ـ حرکت بر محور قانون و توجه به منویات و رهنمودهای رهبری معظم انقلاب در تمامی مناسبت‌ها.
۲ توجه ویژه به مختصات شهر اسلامی از دریچه عدالت در تقسیم خدمات شهری، تامین آرامش روحی مردم، ظهور و اعتلای مظاهر اسلامی و انقلابی، در برنامه‌های عمران و آبادی، حفظ طببیعت و بهداشت محیط.
۳ ـ مسئولیت‌پذیری در پیشگاه خداوند برای ارائه بهترین خدمات به مردم در طول مدت کوتاه مسئولیت چهارساله خدمتگزاری با روحیه جهادی و بسیجی.
۴ ـ دقت در مسئله‌یابی، تشخیص نیازهای محلی، پیگیری و شناخت توانمندی‌های منطقه‌ای و آگاه‌سازی مردم نسبت به امکانات و جلب مشارکت آنان در زدودن مشکلات و چگونگی استفاده از منابع منطقه‌ای برای پیشبرد امور و رفاه مردم.
۵ ـ اهتمام به حفظ هویت و اصالت شهرها و روستاها و پایبندی به معماری اسلامی و ایران و استحکام بناها.
۶ ـ‌ اهتمام به حل معضلات اجتماعی و فرهنگی شهرها و روستاها در کنار اقدامات عمرانی و تلاش برای کاهش آسیب‌های اجتماعی و نارسایی‌هایی که چهره‌ی شهر و روستا را مخدوش و امنیت روانی شهروندان را به مخاطره می‌اندازد.
۷ ـ تلاش در راستای اصلاح الگوی مصرف و پرهیز از اسراف و تحمیل هزینه‌های غیرضرور.
۸ ـ برخورداری از شرح صدر و شکیبایی در اعتراضات مراجعین تصمیمات و تلاش برای تقویت تفاهم و همدلی میان اعضای شورا و پرهیز از بروز گرایش‌های شخصی، تکروی و عدم پذیرش تصمیمات اتخاذ شده جمعی.
۹ ـ حفظ ارتباط دائمی و حضور صمیمانه میان مردم و اطلاع از مشکلات آنان.
۱۰ ـ وفای به عهد و انجام وعده‌ها به منظور تقویت اعتماد و آرامش شهروندان.
۱۱ ـ تلاش برای ارتقاء رضایت‌مندی مردم از طریق مهرورزی، سرعت، دقت، امانتداری برای حفظ کرامت شهروندان
۱۲ ـ تنظیم قواعد و چارچوب‌های قانونی و حمایت از بنرامه‌ها برای جلب مشارکت مردم در مدیریت شهری و روستایی.
۱۳ ـ برخورداری از تواضع، فروتنی، صداقت و صفا و پرهیز از غرور و خودپسندی، فاصله گرفتن از مردم و فخر‌فروشی به آنان.
۱۴ ـ تعامل مثبت با کارگزاران حکومتی در صف و ستاد و تقویت هماهنگی میان ادارات و نهاد شوراها و شهرداری.
۱۵ ـ انتخابات دقیق و مطلوب شهرداران و دهیاران که دارای ویژگی‌های کاردانی، دینداری، روحیه انقلابی، شیفتگی در خدمت، حسن سلوک با مردم، صداقت، پرتلاش و امانتداری، کفایت و کارآمدی می‌باشند.
۱۶ ـ اهتمام به نظارت و حسابرسی از کار شهرداران و دهیاران، مسئولیت خواهی از آنان و پرهیز از بی‌تفاوتی در برابر کوتاهی و کج‌رفتاری‌ها بدون کشاندن مسایل به افکار عمومی و رسانه‌ها.
۱۷ ـ انتخاب مشاوران امین ، مومن و کاردان استفاده از نخبگان متعهد برای تحقق برنامه‌های توسعه شهر و روستا.
۱۸ ـ پرهیز از رفاقت‌های شخصی، و گرایشات قومی و ملاحظات گروهی در حمایت زا گزینش مدیران.
۱۹ ـ پرهیز از مناقشات، جنجال آفرینی و اختلاف‌افکنی.
۲۰ ـ پرهیز از بهره‌برداری سیاسی جناحی و حزبی از نهاد شورا.
۲۱ ـ رعایت عدالت و انصاف و پرهیز از تبعیضات قومی و فامیلی و عدم ترجیح بستگان و منسوبین بر دیگران و عدم انعقاد قرارداد با نزدیکان و خویشان.
۲۲ ـ انضباط مالی، مصرف بهینه و پرهیز از اتلاف وقت و منابع اجتناب از تخصیص امکانات فراقانونی به خود و دیگران .
۲۳ ـ برخورد با مظاهر فساد اداری نظیر توصیه، سفارش و اخذ هر گونه هدیه و نیز پرهیز از فریفته شدن و احساس ضعف در مقابل تطمیع و تهدید صاحبان ثروت و قدرت.
۲۴ ـ پرهیز از سفرهای غیرضروری و برگزاری نشست‌های بی‌حاصل و هزینه بر.
۲۵ ـ اجتناب از هر گونه اقدامی که به اموال آبرو و حیثیت‌ افراد لطمه وارد می‌نماید.