فرخنده میلاد با سعادت سرور و سالار شهیدان گرامی باد

ولادت امام حسین(ع) پیش از آنکه حضرت زهرا علیه السلام به امام حسین علیه السلام باردار شود، جبرئیل بر پیامبر صلی الله علیه وآله وسلم نازل شد و عرض کرد: «پسری برایت متولد می شود که امتت او را پس از تو شهید می کنند؛ و امامت در نسل اوست». آن حضرت خبر ولادت چنین مولودی را به علی وفاطمه علیه السلام اعلام نمود روز سوم ماه شعبان سال چهارم هجری قمری در شهر مدینه منوره دیده به جهان گشود. پدرش بزرگوارش امام علی علیه‌ السلام امام اول شیعیان و مادر گرامی شان حضرت فاطمه زهرا سلام الله علیها می باشند. چون خبر ولادتش به پیامبر گرامی اسلام (ص) رسید،به خانه ی حضرت علی و فاطمه (ع) آمد و اسماء را فرمود تا کودکش را بیاورد.اسماء او را در پارچه یی سپید پیچید و خدمت رسول اکرم (ص) برد،آن گرامی به گوش راست او اذان و به گوش چپ او اقامه گفت به روزهای اول یا هفتمین روز ولادت با سعادتش،امین وحی الهی،جبرئیل،فرود آمد و گفت: سلام خداوند بر تو باد ای رسول خدا،این نوزاد را به نام پسر کوچک هارون «شبیر» (۴) که به عربی «حسین » خوانده می شود،نام بگذار. چون علی (ع) برای تو بسان هارون برای موسی بن عمران است جز آنکه تو خاتم پیغمبران هستی. و به این ترتیب نام پر عظمت «حسین »از جانب پروردگار،برای دومین فرزند فاطمه انتخاب شد. به روز هفتم ولادتش،فاطمه ی زهراء که سلام خداوند بر او باد،گوسفندی را برای فرزندش به عنوان عقیقه کشت،و سر آن حضرت را تراشید و هم وزن موی سر او نقره صدقه داد. زندگی نامه مختصری از امام حسین (ع) لقب او خامس آل عبا، سبط، شهید، وفى ، زکى و… بود پدر او حضرت على بن ابى طالب (ع) و مادرش حضرت فاطمه (س) بود او در شنبه سوم شعبان ، سال چهارم هجرى در مدینه به دنیا آمد و از خداوند ۵۷ سال عمر گرفت از دوران کودکى تمام وقت و زندگی خودرا در کنار رسول خدا (ص ) سپرى نمود. او شجاعترین امت حضرت محمد (ص ) بود و شجاعت حضرت محمد (ص ) و حضرت على (ع ) در ایشان جمع بود.خداوند در تربت ایشان شفا، و در داخل حرم امام حسین (ع ) استجابت دعا را قرار داده است . پیامبر (ص ) در حقش فرمود: احب اللّه مَن احب حسینا یعنى : خداوند دوست میدارد کسى را که حسین را دوست بدارد. پیامبر(ص ) در حق او و برادر گرامى اش امام حسن (ع ) فرمود: دو فرزند من حسن و حسین پیشوایان امت مى باشند خواه زمام امور به دست بگیرند و یا نگیرند.پس از شهادت امام حسن (ع ) در سال ۵۰ هجرى ، امام حسین (ع ) عهده دار امر امامت گردید. علت نام گذاری نام امام حسین چه بود؟ در آن روز فرخنده، طفل را به محضر رسول اکرم (صلّی الله علیه و آله و سلّم) آوردند. علی (علیه السّلام) آن‌چنان که وظیفه داشت و نیز به رسم ادب و احترام، از ایشان خواست که همچون فرزند نخست، نام گذاری این نورسیده را نیز بر عهده گیرند. پیامبر (صلّی الله علیه و آله و سلّم) هم به امر الاهی(۱۳) او را به نام فرزند هارون، “حسین” خواند.(۱۴) نامی که معرّب نام عبری “شَبیر”، نام پسر کوچک‌تر هارون؛ جانشین موسی (علیه السّلام)؛ بود. محمّد (صلّی الله علیه و آله و سلّم) و موسی، علی و هارون، شبر و حسن، شبیر و حسین؛ تشابهی که پیامبر (صلّی الله علیه و آله و سلّم) بعدها آن را در یک واقعه‌ی بسیار مهمّ تاریخی یادآوری کرد و خطاب به علی (علیه السّلام) فرمود: “یا علی! جایگاه تو نسبت به من، نظیر جایگاه هارون نسبت به موسی است؛ با این تفاوت ‌که سلسله‌ی پیامبران با من خاتمه می‌یابد. نسب امام حسین علیه السلام رهبر نهضت عظیم عاشورا از تباری است که نسل در نسل جزو انبیا و اولیای الهی بوده اند. پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله وسلم در توصیف این خاندان می فرمایند: «ما اهل بیت از نور آفریده شده ایم و نبوّت در تبار ما تداوم یافته و شاخ و برگ آن در خاندان ما گسترده شده و میوه و ثمره اش نیز در آن به ظهور رسیده است و به عنایت خدای عزّوجل هیچ گونه پلیدی و آلودگی در این تبار راه نیافته است». هم چنین نُه تن از حجت های الهی نیز از نسل امام حسین علیه السلام اند که آخرین آنها منجی عالم بشریت است که جهان را از عدل و داد پر خواهد ساخت. با توجه به ابعاد مختلف شخصیت امام حسین علیه السلام برای آن حضرت القاب بسیاری ذکر شده که از جمله آنهاست: رشید، طَیِّب، وفیّ، زَکیّ، سعید و سیّد. پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله وسلم اغلب امام حسین علیه السلام را با لقب «سَیِّدُ شَبابِ اَهْلِ الجَنَّه» یعنی سرور جوانان بهشت و امیرالمؤمنین علی علیه السلام آن حضرت را با لقب «سَیِّدُالشُهداء» یاد می کردند. روی هم رفته برای امام حسین علیه السلام حدود ۳۱۳ نام و لقب در مجموعه کتاب های سیره ذکر شده است که هر یک از آنها به یکی از کمالات آن حضرت اشاره دارند. برخی دیگر از القاب و کینه های آن حضرت عبارت است از: اباعبدالله، اَبوُالاَئِمَه، السِبْطُ الثانی، الامام الثالث، التابِعُ لِمَرْضاتِ اللّه، و مُبارک. علت شهادت امام حسین(ع) پس از روى کار آمدن یزید، امام که او را نالایق میدانست تن به ذلت بیعت و سازش با او را نداد و براى افشاى او به فرمان خدا از مدینه به مکه و سپس به طرف کوفه و کربلا حرکت کردند و همراه با یاران خود با لب تشنه توسط دشمنان اسلام شهید شدند. صالح بن وهب مزنى ، سنان بن انس و شمر بن ذى الجوشن ، کسانی بودند که در کشتن امام بزرگروار ما نقش داشتند. امام حسین(ع) جمعه دهم محرم ، سال ۶۱ هجرى در کربلا به مقام شهید رسید. روز پاسدار در سال ۱۳۵۸ حضرت امام خمینی ره, سوم شعبان روز ولادت امام حسین (ع) را روز پاسدار نامگذاری نمودند پاسدار در لغت به معنی نگهبان و مراقب است و پاسداران، کسانی هستند که در حساس ترین لحظات تاریخ، از میان مردمان برمی خیزند و همچون دژی استوار، مردانه در راه رسیدن به حق و حقیقت و حفظ آن گام برمی دارند. کمر بستن برای احیای حقیقت خواهی، همتی جانانه می طلبد که تنها از مردانی چون حسین علیه السلام برمی آید. آزادگی و شورِ حقیقت جویی حسین علیه السلام چنان حماسه ای آفرید که تا زمان، زمان است، نامش جاودان و مایه احترام انسان های حق طلب خواهد بود. در تاریخ انقلاب اسلامی ایران نیز نمونه هایی از رادمردی پاسدارانی را می توان یافت که برای دفاع از کیان و کشور خود، به فداکاری پرداختند. افرادی که با روحیه شهادت طلبی، انسجام درونی و خلاقیت نظامی، در صحنه هایی مختلف به نبرد پرداختند. تشابه عملکرد و هم خوانی اهداف پاسداران با سیره عملی امام حسین علیه السلام ، موجب شد تا روز تولد مبارکش به عنوان «روز پاسدار» تعیین شود. پاسدار هر جا که باشد، باید به روح پاسداری توجه کند. یکی از اهداف حضرت امام خمینی رحمه الله از تأسیس سپاه پاسداران انقلاب اسلامی این بود که نیروی مسلحی پدید آید که در این تشکیلات نظامی، فکر، عقیده و ایمان؛ یعنی عوامل معنوی قدرت در تمام اجزا رعایت شود.

شعبان و شد و پیک عشق از راه آمد

عطر نفس بقیه الله آمد

با جلوه سجاد، ابوالفضل و حسین

یک ماه و سه خورشید در این ماه آمد

حلول ماه شعبان و فرخنده ایام اعیاد شعبانیه مبارک