بهمن اورانی / روزنامه نگار:پدر هست اما خودش غرق در وحشت است …

گاهی جای خالی یک بزرگتر

بهمن اورانی / روزنامه نگار

🔸مهم نیست چند سالته ، گاهی سخت به یک بزرگتر احتیاج داری ، تا امیدت دهد ، آرامت کند ، تا وقتی هیچ راهی نداری ، راهت دهد …
🔸همه میگن ، خدا بنده اش را رها نمی کند ، درسته ، اما انگار تا این را یک بزرگتر نگوید ، باور نمی کنی …
🔸پدر یا مادری که بگوید ، من هستم…
🔸بزرگتری که با همه ی آن تن نحیف و بنیه ی ضعیف ش بهت بگوید ، نترس ! ، من پا درمیانی می کنم…
🔸پدری که بگوید ، از جان و آبرویم می گذرم تا تو از این سختی بگذری …
🔸کسی که بهش اعتماد کنی ، بشود روی حرفش حساب کنی ، کسی که تکیه گاهت باشد …
🔸گاهی جای خالی بزرگترها را حس می کنی …
🔸این روزها ، روزهای سختی است ، بحران ویروس کرونا ، خانه نشینی و ترس از بیکاری و فقر در راه ، شانه های خیلی از نان آوران خانه را لرزان و ناتوان از تکیه کودکانشان کرده است ، پدر هست اما خودش غرق در وحشت است …
🔸چاره ای نداریم که همه برای هم تکیه گاه شویم، سراغ یکدیگر را بگیریم ، بهم بگوئیم ، نترسیم ..! ، خدا رهایمان نمی کند ، بگوئیم ، ما هستیم و روی حرفمان حساب کنید …
🔸شانه های یکدیگر را محکم بفشاریم ، تا شاید جای خالی بزرگترها را پر کنیم …

فروردین / ۹۹