وظیفه مراجع تقلید در بحران کرونا چیست | تعطیلی نمازجمعه برعهده کیست؟

یک استاد حوزه علمیه قم می‌گوید: تعطیلی موقت حرم‌های مطهر می‌تواند با در نظر گرفتن همه جوانب موضوع از سوی تولیت آنها صورت بگیرد و الزاما نیازمند دخالت حکومت نیست.

به گزارش همشهری‌آنلاین به نقل از ایرناپلاس، حجت‌الاسلام والمسلمین محسن الویری با تاکید بر این که « هرکس در قلمرو تخصصی خود اظهار نظر کند»، می‌افزاید: اظهار نظر تخصصی درباره خطرآفرین بودن یا نبودن حضور در محافل عمومی برعهده پزشکان است و اظهار نظر دیگران در این زمینه فاقد اعتبار است. ولی توصیه به ترک زیارت‌ها و مراسم عبادی جمعی مانند نماز جماعت و دعاها بهتر است از سوی متولیان امور دینی صورت بگیرد. البته تردیدی نیست که فقها برای اعلام نظر تخصصی خود برای تعطیل موقت برخی از مصادیق عبادات و تعظیم شعائر ناگزیر به مراجعه به نظرات کارشناسی پزشکان و مبنا قرار دادن آنها هستند. به گفته او، درباره مساجد و حضور در نماز جماعات هم مراجع بزرگوار یا مرکز رسیدگی به امور مساجد می‌توانند تعیین تکلیف کنند ولی با توجه به وجه حکومتی نماز جمعه، تصمیم‌گیری درباره تعطیلی یا عدم تعطیلی نماز جمعه بدون تردید باید از سوی شورای سیاست‌گذاری ائمه جمعه صورت بگیرد. این پژوهشگر دینی درباره این باور بسیاری از مردم که با توجه به شفابخش بودن ائمه(ع)، نمی‌شود کسی با بوسیدن ضریح امام رضا(ع)، بیماری بگیرد، توضیح داده: «اخیرا دوستی در یکی از مجالس عزای حضرت زهرا (س) به کسی که با دست‌های بدون دستکش کفش‌های عزاداران را مرتب کرده بود و با همان دست بدون شستشو به ریختن چای پرداخت، تذکر داده بود که باید قبل از دست زدن به استکان‌ها، دست‌های خود را بشوید، آن فرد در پاسخ گفته بود به برکت حضرت زهرا هیچ کس هیچ مشکلی پیدا نمی‌کند، همین تماس دست با این کفش‌ها و آن چه به خودش می‌گیرد خودش مایه برکت است، آن فرد بی‌اعتناء به این تذکر به کار خود ادامه داده بود. این عزیزان بین دو مفهوم خلط کرده‌اند؛ این که معصومان (ع) این توان را دارند که اگر اراده کنند می‌توانند موالیان خود را از هر گزندی دور بدارند، یک بحث است و این که آنها همواره و در هر شرایطی و برای همه کس چنین می‌کنند بحث دیگری است. این دو را نباید یکی انگاشت، اگر چنین بود که بدون رعایت بهداشت و اصول ایمنی از عنایات اهل بیت (ع) بهره‌مند باشیم، نباید هیچگاه هیچ یک از پیروان معصومان و از جمله خود آنها هیچ آسیبی می‌دیدند؛ ولی تاریخ گواه است که چنین نیست و شواهد مختلفی از مسموم شدن آنان، شیعیان آنها، شیوع وبا و مرگ و میر گسترده در شهرهای شیعه‌نشین در طول تاریخ در دست است.» به گفته الویری، جای تأسف است که در یکی دو دهه اخیر این گونه تلقی‌های سست و این گونه رفتارها رواج بیشتری یافته است، تا جایی که چندی پیش هم در همین فضا، شاهد انتشار فیلم خجالت‌آور به آتش کشیدن نماد دانش پزشکی از سوی کسانی بودیم که خود را به دین منسوب می‌دارند. او گفت: ظاهرگرایی دینی بلیه‌ای است که به جان جامعه اسلامی ما افتاده است، مدتی است با آن روبه‌رو هستیم و نگران گسترش بیش از گذشته آن هم هستیم، امیدواریم بزرگان ما این خطر را بیشتر حس کنند و به چاره‌اندیشی در برابر آن بپردازند. وی با بیان این که اکنون مراجع بزرگوار به کمک مشاوران اجتماعی و رسانه‌ای خود، فرصت بسیار خوبی برای بازخوانی و بازطراحی رابطه متولیان امور دینی با اقشار مختلف مردم و اصلاح ذهنیت‌های ناصواب یافته‌اند، پیشنهاد کرد: مراجع بزرگوار در این فرصت مناسب آفات و آسیب‌های بسیاری از کژاندیشی‌ها و ظاهرگرایی‌های خطرناک دینی را برای مردم تبیین کنند و جایگاه و اعتبار یافته‌های بشری در فرهنگ دینی به مردم بنمایانند، آنها می‌توانند جایگاه واقعی رفتارهایی مانند قربانی کردن، نذر، خواندن برخی ادعیه و زیارت‌نامه‌ها را برای مقابله با بلایای طبیعی و بشری و عدم تنافی آنها با اقدامات خردمندانه بشری روشن کنند.