سیاه پوشی بیست و هشتمین روز از ماه صفر در غم عظمای عروج پیامبر مهربانی ها (ص)بر مسلمان تسلیت و تعزیت باد.

بسمه تعالی
سیاه پوشی بیست و هشتمین روز از ماه صفر در غم عظمای عروج پیامبر مهربانی ها (ص)بر مسلمان تسلیت و تعزیت باد.
در رحلت خاتم الانبیا محمد مصطفی (ص) فرشتگان عرش می گریند، عاشقانش با چشمانی اشکبار،مرثیه غم می سرایند ، ما نیز در سفر آسمانی اش به سوگ می نشینیم ،معراج وصالش را به حضرت دوست و رحلت جانسوزش را به عاشقان رسالتش تسلیت می گوییم و شانه به شانه آسمان فشرده،در ابر مدینه می گرییم.

مدینه رسول وحدتش را از دست داده و مکه محور وحدتش را…
خدای سبحان پیامبر عزت آفرینش را به جوار خویش فرا خوانده و امت اسلام در سوگ پدر یتیم گشته است…
آری! با رفتنش،رابطه وحی میان آسمان و زمین منقطع گشته ولی حضرت رسول (ص)همیشه دوران زنده است….
او زنده است در اذانی که موذن بانگ بر می آورد و در تشهدی که نمازگزار زمزمه می‌کند….
روح محمد (ص)از ازل آسمانی بود.این چند صباح را که هم بر زمین هبوط کرد برای هدایت خلق بود و بس.
تفسیر این رحلت بی تردید پایان عمر ستاره هایی است که دیگر در غیاب بهترین مخلوق عالم امکان،انگیزه سوسو زدن در شب‌های یتیمان را ندارند.
یا محمد،یا رسول الله (ص)؛در تمام عمر از صلوات نامت روییده ایم و کنار دیوار حاجت به شوق شفاعتت تکیه داده ایم، اکنون شاخه گلی از صلح و آرامش و مهربانی برایمان بفرست تا ایمانمان را در نقطه تاکید بنشاند و ما را به ادامه مسلمانی بی هراس باور دهد. چراکه در این روزهای فرسودگی زمین اگر تو همسایه بشر بودی،آسمان تکه تکه بر سر مردمان بی پناه آوار نمیشد.
ای جاری تر از حیات در پیکر آدمی؛نامت بلند و دینت پر رهرو باد.

روز حزن انگیزی که بقیع سینه اش را شکافت برای در آغوش کشیدن کریمی که هرگز سائلی را رد نکرد،مگر آنکه به درهمی یا لقمه نانی میهمانش کرده باشد، و اینگونه بود که بقیع قطعه ای شد از بهشت.
ای غربت یک غروب،ای مظلوم خاموش و ای غریب تر از هر غریب؛
می گذرد این سالهای حزن و دلتنگی…
می گذرد و می آید مهدی فاطمه «عج»..
می آید منتقم خون برادرت…
و آن زمان است که عاشقانت قرار می گذارند با پای پیاده به زیارت حرمی بروند که قرنها غریبی آل محمد (ص)را سند گشته است.
آری ما می آییم …..
می آییم با تمام دلمان،با قدم های احساس مان،با حضور کامل ارادت مان..
می آییم تا فانوس های روشن اشک های مان را بر مزار بی چراغت بیاویزیم …
می آییم تا شریک غربت بی نهایتت باشیم…
کبوترانه می آییم تا از دستان مهربانت دانه برچینیم…
می آییم با دسته دسته یاکریم های اخلاص و محبت تا شاید لحظه ای در گنبد نگاه مهربانت پناه بگیریم…
و اینک قلب اندوهگین مان در عزایت، دیدار و شفاعتت را در قیامت می طلبد تا طعم کرامت و بخشندگی ات را دریابیم.
پس دست التماس ما و دامان کریمانه تو…..