درگذشت خشایار الوند | هنرمندی که اهالی “پایتخت” را تنها گذاشت

خشایار الوند این روزها درگیر آخرین فعالیت خود همراه با تیم «پایتخت» بود و افسوس که اجل مهلت نداد تا شریک شادی مردم بعد از تولید این اثر باشد. هنرمندی که اهالی «پایتخت» را تنها گذاشت/ یادگارهای یک خاطره‌ساز به گزارش مهر، خشایار الوند نویسنده موفق‌ترین سریال‌های طنز و کمدی‌های خنده‌آور تلویزیون که طی یک دهه اخیر مخاطبان زیادی را با خود همراه کرد امروز صبح پنجشنبه نهم اسفند بر اثر سکته قلبی دارفانی را وداع گفت. خشایار الوند برادر سیروس الوند کارگردان سینماست و «مزاحم» از اولین فیلمنامه‌های او در عرصه سینماست که سال ۸۰ توسط برادرش نیز ساخته و در سال ۸۱ اکران شد. وی بعد از نگارش چند فیلم سینمایی به تلویزیون آمد و اگرچه در همه سال‌های فعالیتش در حوزه طنز فعال بوده است و او را با عنوان نویسنده‌ای طنزپرداز می‌شناسند اما خودش کار جدی را بیشتر می‌پسندید و در گفتگویی به خبرنگار مهر بیان کرده بود که «علاقه اصلی من طنز نیست و سه چهار فیلمنامه‌ای که از من در سینما کار شده هم هیچ‌کدام طنز نبوده‌اند.» وی از ابتدای دهه ۹۰ و بعد از یکی دو اثر سینمایی پایش به تلویزیون باز شد و اولین همکاری وی با مهران مدیری از طریق سریال «نقطه چین» شکل گرفت؛ همکاری ای که سال‌هاادامه پیدا کرد و الوند طی این سال‌هابا کارگردانان دیگری نیز کار کرد اما بیشترین همکاری خود را با مهران مدیری سپری کرد. اوج این همکاری را هم می‌توان با نگارش فیلمنامه مجموعه‌هایی چون «شب‌های برره»، «مرد هزار چهره» و «قهوه تلخ» دانست که همه به دهه ۸۰ تعلق دارند و الوند یکی از نویسندگان تیم‌های این آثار بوده است. «شب‌های برره» که سال ۸۴ روی آنتن شبکه سه سیما رفت و داستان روزنامه نگاری بود که به دلایلی به یک ناکجاآباد تبعید می‌شود. این سریال در زمان خود با حاشیه‌هاو مشکلاتی هم همراه شد ولی به دلیل پربیننده بودن مجموعه بارها قرار شد فصل دوم آن ساخته شود و حتی طی یکی دو سال اخیر بار دیگر شایعاتی مبنی بر ساخت فصل دوم این مجموعه مطرح شد که الوند طی گفتگویی با خبرنگار مهر بیان کرد: من فکر نمی کنم سریال جدید مهران مدیری «شب‌های برره ۲» باشد چون ما می‌خواستیم «شب‌های برره ۲» را بسازیم و نگذاشتند و به همین دلیل سراغ ساخت «در حاشیه» رفتیم. سریال «مرد هزار چهره» نیز از جمله کارهایی است که الوند به عنوان یکی از نویسندگان آن فعالیت داشت و در زمان پخش خود در نوروز ۸۷ مورد توجه زیادی قرار گرفت. این سریال درباره یک شخصیت متوهم روستایی با نام مسعود شصت چی بود که خود مهران مدیری بازیگر این نقش بود و در همان سال مورد استقبال زیادی قرار گرفت به گونه ای که باعث شد عوامل سراغ ساخت فصل دوم این سریال نیز بروند و آن را هم بسازند که البته به قوت و قدرت فصل اول نبود. از میان همه مجموعه‌هایی که الوند جزو نویسندگانش بود شاید «قهوه تلخ» پرحاشیه ترین آنها باشد که به عنوان اولین سریال‌های شبکه نمایش خانگی دیده شد و مشکلات فراوانی گریبانگیرشان شد. این سریال از اواخر دهه ۸۰ به تولید رسید و پخش آن تا سال ۹۱ ادامه یافت. الوند در همه سریال‌های مهم مهران مدیری در این سال‌هاحضور داشت و او را به عضو ثابت تیم نویسندگان وی تبدیل کرده بود. هرچند این اواخر به دلیل اینکه اسمش به عنوان طراح فیلمنامه «ساعت پنج عصر» مطرح نشده بود و همچنین پروژه‌هایی مثل «دورهمی» و یا «هیولا» نتوانستند این همکاری را ادامه دهند. الوند از ابتدای دهه ۹۰ پای ثابت فیلمنامه‌های «پایتخت» شده بود و بیشترین همکاری وی بعد از مهران مدیری با سیروس مقدم به عنوان کارگردان مجموعه‌های «پایتخت» صورت گرفت. سریال «پایتخت» داستان خانواده ای از شمال کشور است که به تهران می‌آیند و با مشکلات زیادی مواجه می‌شوند. وی به همراه محسن تنابنده نویسنده فیلمنامه‌های این سریال بودند که فصل اول، سوم، چهارم و پنجم سریال را شامل می‌شود و این روزها نیز در حال روتوش نهایی اپیزود ویژه ای بود که قرار بود برای شب سال نو از تلویزیون پخش شود. الوند قصه «پایتخت» را براساس داستان‌هایی باورپذیر و از بطن زندگی مردم می‌دانست که اگرچه ممکن است اغراق شده باشد اما فانتزی و دور از ذهن نیست و به همین دلیل معتقد بود مردم زیادی با قصه نقی و ارسطو و هما و بابا پنجعلی ارتباط برقرار می‌کنند. این نویسنده طی این سال‌هاهمکاری‌هایی هم با رامبد جوان در سریال «مسافران» و محمدحسین لطیفی در سریال «ساخت ایران» داشت و طی دو سال اخیر نیز نویسنده سریال «دیوار به دیوار» به کارگردانی سامان مقدم بود که هر دو فصل آن در ایام نوروز در دو سال متوالی ۹۶ و ۹۷ روی آنتن رفت. الوند در کارهای خود همه نوع سبکی از فانتزی تا رئال را به کار گرفت و همانقدر که در آثارش بر خنداندن مخاطبش تلاش می‌کرد خودش هم روحیه شاد و انرژیکی داشت. الوند این روزها روی یک اپیزود ویژه از «پایتخت» کار می‌کرد و آن را نوید دیگری برای مردم می‌دانست تا بتوانند در شب پایان سال ساعتی را فارغ از رنج‌هاو مشکلاتشان به خنده و شادمانی سپری کنند افسوس که حتی نتوانست به عنوان ناظر آخرین خلق خود و سهیم در شادمانی مردم باشد.