حسین صمیع :وزوان در آ یینه تاریخ، یک تیر و دو نشان با یک ترغیب وتشویق وبازگرداندن وزوانیان عزیز وغیرتمند به وطن خود وزوان ،تا اقتصاد شهر پویا گردد ونیروی جوان زمینه تولید ،اقتصاد ،کسب وکار را بدست آ ورد .

وزوان در آ یینه تاریخ۰

یک تیر و دو نشان با یک طرح‌ریزی اقدام به ترغیب وتشویق وبازگرداندن وزوانیان عزیز وغیرتمند به موطن خود باز گشته وزمینه سرمایه گذاری وارز آوری را فراهم سازند تا اقتصاد شهر پویا گردید,نیروی جوان زمینه کار وکسب را بدست می آ ورد وهم اوست که به جمعیت شهر می افزاید وهم به تولید واقتصاد

با سلام ودرودی دیگر به شما فرزندان خوب وشایسته شهر وزوان.سرزمینی که ریشه در قعر تاریخ این کهن بوم وبر .ایران عزیز,دارد.خطه ای که خاستگاه اصالتها,دانشهاوتوانمندیهای بسیار زیادی بوده وخواهد بود.این شهر به برکت عامل قدمت تاریخی ونیز سخت کوشی وعشقی که فرزندان آن در ادوار تاریخی گذشته وحال داشته ودارد,بدون اغراق جایگاه مناسبی داراست.صرف نظر از موضوع اشتغال که امری کلی است,وهمه بدان اذعان واعتراف دارند,این شهر از پتانسیل های خوبی برای زندگی سالم وبی دغدغه برخوردار است.شهری با فرهنگ سنتی وضمنا متحول ومتنوع ایرانی واسلامی,دارای زیر ساخت ها وامکانات نسبتا خوب ,آب وهوای بسیار سالم ومفرح که نیازی به بیان ندارد.استعداد هر گونه سرمایه گذاری وانجام کار را حداقل در درون خود داراست.تنها مشکل ونیز عامل موثری که این شهر در حال حاضر از ان رنج میبرد,عامل نیروی انسانی ومتارکه آن به مانند بسیاری از شهرها وروستاهاست.امروز نیروهای مولد,جوان وخلاق به دلیل عدم کار مناسب با شرایط تحصیلی خود ناگزیر به ترک شهر هستند.از طرفی رشد منفی جمعیت به دلیل کاهش موالید وزاد وولد ,موجب شده تا این شرایط ناخواسته بر شهر تحمیل گردد.ناگفته پیداست که مهمترین عنصر پایداری وتوسعه وپیشرفت نیز همین عامل انسانی است.البته سایر عوامل هم دخیل هستند ولی بارزترین آنها افزایش جمعیت وجلوگیری از کاهش آن است.حال که درد را همه.میدانیم باید به دنبال درمان آ ن باشیم.طبیب این درد که میرود تا به شکل یک بیماری مهلک ومزمن شود,کسی جز وزوانی نخواهد بود.هیچ نیرویی وهیچ قدرتی جز همت بلند وزوانیان در اقصا نقاط ایران قادر نخواهد بود آب رفته را به جوی باز گرداند.اگر منتظر دولت ومسوولین نشسته ایم تا این مهم را انجام دهند.به قول معروف,بر عبث می پاییم.پس چه باید کرد ؟پاسخ آن روشن است.بسیاری از افراد را می شناسیم که در شهرهای بزرگ زندگی میکنند وخدارا شکر از ثروت ومکنت خوبی هم بر خوردار هستندوشاید کار اداری وخاصی هم نداشته باشند.این دسته از افراد که دیگر بهانه خاصی در شهرهای بزرگ با آن شرایط آلایندگی,برای ماندن ندارند,باید ترغیب وتشویق شده تا به موطن خود باز گشته وزمینه سرمایه گذاری وارز آوری را فراهم سازند.وقتی اقتصاد شهر پویا گردید,نیروی جوان زمینه کار وکسب را بدست می آ ورد وهم اوست که به جمعیت شهر می افزاید وهم به تولید واقتصاد.اینک ای وزوانیان عزیز وغیرتمند,ای صاحبان عزت وجاه,وزوان این موطن آبا واجدادی خود را در یابید.شما میتوانید چنانکه تا بحال هم توانسته اید.بهانه های مانند,نمی شود ونمیگذارند وسایر را باید به سویی بگذاریم,شاید جای گله وشکایت هم باشد ولی هدف های اصلی وبزرگ را نباید فدای این موارد کم ارزش کرد.شاید با خواندن این مقال ,آن را حمل بر سادگی نگارنده ویا خدای ناکرده جسارت دستوری نمایید,ولی واقعیات غیر ازاین است.در پایان ,اطمینان داریم,شما وزوان باور عزیز,نه به خاطر این وآن وخوشایند کسی,بلکه بخاطر عشقی که در سینه نسبت به زاد بوم خود دارید.هرگز نخواهید گذاشت این چراغ همیشه پر فروز,فسرده گردد. حسین صمیع