دعاى روز بیست و یکم

‍ ✍ آقایان! قیمت واقعی سکونت در شهر ما چقدر است؟

👈بی تفاوتی مسئولان شهر نسبت به مسائل شهر، موضوعی نیست که به آسانی بتوان از کنار آن گذشت.
قصّهٔ تلخی که در شهر و منطقهٔ ما، سر دراز دارد. و نمود آن را در کاهش روزافزون امکانات رفاهی، فرهنگی، اجتماعی، تحصیلی و اقتصادی می‌توان به روشنی مشاهده کرد.

👈در کنار وجود مشکلات و معضلات متعدد، بزرگ‌نمایی قیمت زمین، در شهری که از کمترین امکانات فرهنگی، رفاهی، معیشتی و اجتماعی محروم است و هر کس به هر طریقی برای خروج خانواده و سرمایهٔ خود از آن تلاش می‌کند، نمونهٔ بارزی از بی تدبیری مسئولان شهری وزوان در سال‌های اخیر است.
حقیقتی که هرچند مسئولان شنیدن آن را خوش نمی‌دارند، اما با هیچ توجیهی، قابل کتمان نیست.

👈وقتی شورای اسلامی و شهرداری، به عنوان دو مرجع قانونی و عرفی، در مزایدات فروش زمین‌های شهر، به دو برابر شدن بهای زمین در وزوان رضایت می‌دهند و در برابر اعتراضات مردمی، توپ را به میدان کارشناسان دادگستری می‌اندازند، نتیجه‌یی جز این به بار نمی‌آید که می‌بینیم.

👈بارها و بارها، در خصوص افزایش بی دلیل قیمت سکونت در شهر و عواقب وخیم آن در حوزهٔ جمعیت، نوشته‌ایم و گفته‌اند، اما با عنایت به توجه مسئولانی که در سال‌های اخیر، جز سکوت و نرمش منتقدان، پسند دیگری نداشته‌اند، به قول شاعر: آنچه البته به جایی نرسیده‌ست فریاد ما و دیگر دلسوزان بوده است٭.

👈چه به پذیرش این موضوع بنشینیم و چه به انکار آن برخیزیم، وزوان ما به دلایل مختلف، دیگر پاسخگوی نیازهای اقشار جوان و تحصیل‌کرده و خانواده‌هایشان نیست و بیشتر جوانان ما به دلیل نبود اشتغال مناسب و امکانات رفاهی و تحصیلی فرزندانشان در شهر و منطقه، دست کم مجبور به دل سپردن به زرق و برق زندگی در مرکز شهرستان و استان هستند.

👈مسئولانی که در جذب سرمایه و تولید شغل و ایجاد ثبات جمعیتی در شهر ـ‌حتی در حوزهٔ کشاورزی که می‌توانست فرصتی گرانبها برای اشتغال‌زایی باشد‌‌ ـ، آن‌گونه که باید و شاید توفیق نداشته‌اند، چرا به دنبال راهکاری اساسی برای جلوگیری از افزایش بی‌رویهٔ بهای زمین و مسکن در شهر نیستند و اجازهٔ می‌دهند عده‌یی انگشت‌شمار، کار را به جایی برسانند که قیمت‌ سکونت در وزوان بیش از مرکز بخش باشد و جوان ما برای تهیهٔ مسکن، مجبور به مهاجرت به مرکز بخش شود؟

👈و صد البته در این خصوص، بهانه‌ها و توجیهاتی واهی چون “ارزشمندتر شدن شهر، با افزایش قیمت‌ها” هم از آن دست افاضاتی است که برخی، بدون در نظر گرفتن وضعیت وخیم وزوان، تنها برای افزودن بر سرمایه‌های منقول و غیرمنقول خود فرمایش می‌کنند و جز فرسایش اندک اندک شهر و ساکنان معدود آن، نتیجه‌یی در پی نخواهد داشت.

👈 اگر شورای اسلامی و شهرداری، حقیقتاً قصد بیرون بردن شهر از این رکود نفس‌گیر را دارند، باید به عواقب این اتفاقات به ظاهر «کم اهمیت؟!» بیش از پیش بیندیشند. که اگر چنین نکنند، جز بر طریق گذشتگان، قدمی برنداشته‌اند.
مسیری که جز نابودی اندک اندک شهر، هیچ آورده‌یی نخواهد داشت.

👈 مخلص کلام و پرسش پایانی این که؛ آقایان مسئول! قیمت واقعی سکونت در شهر وزوان چه قدر است و چه کسی باید با این افزایش سرسام‌آور قیمت که هیچ تناسب معقولی با داشته‌های شهر ندارد برخورد کند؟
آیا روزی شاهد خواهیم بود که قیمت زمین و خانه به حد معقول خود برسد تا جوانی که قصد زندگی دارد بتواند از پس خرید زمین و ساخت آن برآید؟!

پی‌نوشت:
٭ گوش اگر گوش تو و ناله اگر نالهٔ من
آنچه البته به جایی نرسد، فریاد است!
#یغمای_جندقی

✍کانال وژگون‌نوشت:
⚪️ @Vazhgoon_Nevesht