وزوان آنلاین ،آفتاب بی‌دریغ معلم :روزت مبارک

معلم یعنی کوه صبر و استقامت برای آموختن و نوشتن کلمه ای مثل دوستت دارم .

آفتاب بی‌دریغ معلم

اگر دستم را به دستان تو نسپارم، در جاده سنگلاخ جهل، به کدام دستاویز متوسل شوم؟ با تو، هوای سرزمین دانش هرگز ابری نیست. آفتاب بی دریغ، معلم! عشق، معلم است و معلم، عشق. خوشا آن که عاشق شود! بهترین معلم، همان است که در کلاس نگاهش میان ذهن و دل دانش آموز، طواف می‌کند. پایت را همیشه جای پای معلم بگذار؛ او راه را اشتباه نمی‌رود. کسی که برای معلم خود بهترین شاگرد باشد، روزی برای شاگرد خود بهترین معلم خواهد بود. معلم بی مهر، جهاد خود را تباه می‌کند. آموزگار خوب، حتی نگاهش را بین شاگردان خود به مساوات تقسیم می‌کند. همه جا می‌تواند کلاس درس باشد و همه آدمیان برای یکدیگر، معلم. آموزگاری که سینه اش لبریز از دانش و حقیقت است، پیراهنش بوسیدنی است. آموزگار حقیقی، غم‌هایش را پشت در جا می‌گذارد و با لبخند وارد کلاس درس می‌شود. آموزگارم! اگر تو نبودی، کابوس شب‌هایم به رنگ سؤالاتِ بی جواب بود. زنگ مدرسه، اذانِ شتافتن به آستان مقدس معلم است. هر گیاه دانش که سر از خاک برمی آورد، ابتدا به تو سلام می‌کند. هر انسانی که به دنیا می‌آید، باری بر دوش معلمان زمین افزوده می‌شود. آن چه معلم روی تخته سیاه می‌نویسد، کمترین چیزی است که از او می‌آموزیم. نهایت آموختن معلم، رفتار اوست. معلم خوب، ابتدا خوب زندگی کردن را به شاگرد می‌آموزد و پس از آن، خوب درس خواندن را. عاقبت، روزی تخته سیاه‌ها زبان می‌گشایند و خستگی قرن‌های معلم را شهادت می‌دهند. معلم، لقمه‌های دانش را با دستان خویش، در سفره ذهن دانش آموزان می‌گذارد.